Chmury, poszarpane pudła greckich gitar,
rozstąpiły się przed cienkimi smyczkami słońca.
To Prawda, był tam :
mały liść przylgnięty do wilgotnego asfaltu.
85.06.16
in Nieszczęście doskonałe
in Nieszczęście doskonałe
Le chef d'orchestre
Les nuages, caisses échancrées de guitares grecques,
Les nuages, caisses échancrées de guitares grecques,
s'étirent aux fins rayons du soleil.
Je le jure, c'était elle :
la petite feuille agrippée à l'asphalte humide.
